Moeder zijn in deze tijd.
Een overdenking van twee jaar moederschap.
Iedere keer weer vraag ik mezelf af doe ik het wel goed? Ben ik goed genoeg? Geef ik het beste van mezelf wat ik geven kan? Hoe zal het uitpakken? Zal ze mij later mijn keuzes kwalijk nemen? Mijn kleine grote meid is bijna alweer twee jaar! De tijd vliegt met kinderen dit is zeker waar! Het waren woelige gezellige tijden en nu breekt er een tijd aan waarin wij twee unieke individuen zijn met afzonderlijke behoeften uit elkaar gaan. Mijn kind vliegt uit met wat dwang van haar mama. Ofwel de tijd is aangebroken dat zij naar een kinderdagopvang gaat en naar de peuterspeelzaal de wijde wereld in. Het is tijd om mijn vleugels uit te slaan. Mijn talenten met de buitenwereld te delen. Ik kom uit mijn mama grot.
Een periode van nog dieper zielenwerk en opnieuw herboren worden als mens, vrouw en moeder. Het voelt nog wat onwennig om met deze nieuwe blik de ‘oude’ vertrouwde wereld in te kijken. Maar deze blik heeft zoveel meer perspectief. Ik ben inmiddels 35 jaar. De leeftijd dat je hoofd, hart en handen op één lijn zitten. Je hebt diverse fases ondergaan en uitgegroeid tot volwassen mens die de wereld wat te bieden heeft. Ga staan in je unieke liefdevolle kracht en laat jezelf zien!
Eerste 5 maanden heeft ze letterlijk op me gewoond en in het eerste jaar (en daarna) heb ik heel veel geslapen!
Want met iedere baring van een kind baart een vrouw zichzelf ook weer de wereld in. Ik vraag mij af hoeveel vrouwen zich van dit proces bewust zijn. Ze voelen iets, maar wat is dat dan?! Afgelopen 2 jaar ben ik mij bijna iedere minuut hiervan bewust geweest. Ik voelde het in iedere vezel in mijn lichaam. Nu is het tijd om mijn business nieuwe leven in te blazen en daar hangen consequenties aan. De eerste twee jaar zijn in een rap tempo voorbij gevlogen en ik heb een één meter pratend kind met een sterke wil rond lopen. Ze groet iedereen die voorbij komt, legt verbanden en heeft temperament. Ja ik vertrouw op haar wijsheid dat zij doet wat haar hart haar ingeeft. Nog één jaar heb ik om haar een stevige basis mee te geven vanaf dan is de invloed van de buitenwereld nog groter.
Diezelfde buitenwereld is niet altijd even begripvol over opvoedkeuzes, maar kijk even naar het kind. HALLO!! Wordt het groot? Is het gezond? Is het zelfstandig? Is het liefdevol?……………….
Ik heb zin in deze nieuwe periode die er is aangebroken. Mijn kleine grote meid die iedere avond nog even aan de borst een slok drinkt en knuffelt voordat ze afglijdt naar een andere werkelijkheid de droomwereld. En dan weer verandert in die kleine baby van twee jaar geleden. Ik fluister dan in haar oor ik hou van jou, ik hou van mij ik hou van ons allebei. Geef haar een kus en ga verder met mijn eigen avond ritueel. Deze tijd komt nooit meer terug en is bijna ten einde ik voel het. Daarom geniet ik er zo van. Tegelijkertijd begint er steeds meer ruimte te komen voor mijn eigen behoeften en hieraan gehoor te geven.
Een periode is aangebroken dat ze niet meer de hele dag om mij heen zal zijn. Wanneer ze er niet is mis ik die kletskous, maar het is nodig zodat ik mijn zielsmissie kan voltooien en kan delen met de wereld.
Het is niet altijd makkelijk en loslaten is een mooi proces wat gepaard gaat met een gezonde dosis angst waar je je niet door moet laten leiden.
Adem in..
Adem uit..
De kleintjes zijn zo groot. Geniet en lach!
Harte groet!
Michelle Doet
Michelle Donkersloot