Eind oktober 2016 ben ik bevallen van een meisje toen ik precies 42 weken zwanger was. Met een hoge bloeddruk indicatie moet ik naar het ziekenhuis, het ziekenhuisgeweld was niet mis maar ik koos voor mijn eigen verhaal zoals deze hier is opgeschreven. Deze blog is verhuist van mijn blog ‘avonturen van een dertiger!’ naar hier. Het is belangrijk om je bevallingsverhaal te delen. Anderen kunnen hiervan leren aangezien er nog een hoop onbegrip van de bevallende vrouw en haar intuïtie. Het is onze natuur en wij doen dit al duizenden jaren hoe kan het dat de vrouw anno nu zo ‘slecht’ bevalt of een agenda keizersnee in laat plannen?
—
Bevallen is fijn! Lees hier mijn verhaal. Heerlijk geschreven zoals ik praat (beetje Rotterdams maar wel vanuit het hart) volgende keer zal ik me weer netjes aan de schrijfregeltjes houden. 😉

Let op! Ik heb zelf mijn verhaal gekozen ondanks dat de protocollen mij om de oren vlogen. Hier ligt de crux; Ga je mee in de angst of blijf je bij jezelf en vertrouw je op je lichaam.

Ik heb een zwangerschap van 42 weken (zie foto’s de dag voor mijn bevalling) gehad en ik had mijn kindje net zolang laten zitten als dat ze zelf wilde komen. Op een gegeven moment had ik geen haast meer, mijn omgeving helaas wel. Op aandringen van mijn verloskundige moest ik op donderdag naar het ziekenhuis. Ik had de kracht niet om haar tegen te spreken want ik voelde aan alles dat mijn bevalling was aangebroken. Met heftige voor weeën  ben ik naar het ziekenhuis gegaan. Daar aangekomen raakte mijn lichaam in een vlucht-, vechtreactie.. Mijn bloeddruk werd sky high en alles in mijn lichaam zei dat ik daar niet moest en wilde zijn. De weeën stopte en keerde pas op zaterdag terug.

Ik mocht het ziekenhuis verlaten en heb er diezelfde avond en de volgende dag alles aan gedaan om het contact met mijn lichaam te behouden. Een vriendin van mij heeft mij gemasseerd en mijn vriend ook. Ontzettend veel geknuffeld om mijn bloeddruk te verlagen. Gedurende mijn zwangerschap is dit wat ik heb ontdekt. Contact met je lichaam houden door middel van aanraking en beweging. Na dit alles kwam op zaterdag mijn zus en eigenlijk had ik al de hele dag weeën, maar ja wie weet hoe dat voelt. Ik nog lopend naar de moestuin bietjes rooien en gieren lachen brullen want zo zijn wij..

De verloskundige kwam die middag voor controle. Ik zat alleen nog geen vijf minuten en toen bleek dat mijn bloeddruk hoog was. Uit angst van de verloskundige dat het allemaal verkeerd zou kunnen gaan werden alle protocollen in werking gezet. Ik moest naar het ziekenhuis maar kon dit op mijn gemak doen er zat nog geen haast achter. Wij op ons gemak eerst nog eten en drinken ondertussen kwamen de weeën al wat sneller achter elkaar en werden ze sterker. Ik besloot op aan rade van een telefoontje naar een fantastische vrouw nog even af te wachten en te gaan douchen zodat ik wist dat de weeën zouden doorzetten en dat ze niet net als donderdag  zouden stoppen. De verloskundige belde in paniek waar wij bleven in het ziekenhuis. Tja je zei we konden toch rustig aan doen ; )

Daar aangekomen ging ik met de rolstoel naar boven en daar werden wij naar de bevallingskamer begeleid. Bloed afgetapt en urine ingeleverd.. Tja geen eiwitten jammer voor hun ik wist ik ga bevallen en ik maak me niet druk. Mijn zus had een plekkie op de grond gevonden om te slapen en mijn vriend zat in een stoel. Toen kwam de nachtzuster die vond dat, dat niet kon en ging wat regelen. Ze kwam met een nieuw bed aanrijden. Geen van beide wilde slapen en ik zei: “Jullie gaan nu slapen! Ik ga om drie uur douchen en dan zien wij wel weer verder”.

Klokslag drie uur werd ik wakker en keek hoe hun lekker lagen te slapen..

Ik schuifelend naar de badkamer om daar te genieten van een heerlijke warme douche. Ik maakte achtjes met mijn bekken neuriede zacht en legde mijn handen op mijn buik om contact te maken en te houden met mijn kindje. Rond 3.30 lag ik weer in mijn bed en rond 4.15 begonnen de eerste echte weeën. Ik begon op de bal en het drukken op mijn heupen, maar al heel gauw moest ik op het bed gaan liggen met de CTG op mijn buik. Voordat ik moest gaan liggen had ik mijn geboorte Tense opgeplakt (hallelujah voor dat ding!) Al gauw bleek dat ze het kindje niet goed konden monitoren. Het moest een plakkertje (wat geen plakkertje is maar een schroefdraad die ze in het hoofdje van de baby schroeven!) op het hoofdje ze waren bang dat het niet goed was.

Ik zei nog tussen de weeën door het gaat nog goed hoor; Ik voel het. Waarop gezegd werd “Nou mevrouw wij kunnen niet op uw intuïtie afgaan”. Op dat moment besloot ik voor mijn eigen universum te gaan en alleen nog maar te voelen wat nodig was.

Om het verhaal wat korter te maken moesten ze bij de baby bloed aftappen via het hoofdje om te kijken of het goed ging. Nou die troela zat te mutsen en daardoor werd er tijdens de weeën aan mij verteld dat ik een keizersnee zou krijgen! Mijn zuster vroeg wat is het risico als het kindje langer blijft zitten want mijn zus heeft nog geen enkele vorm van pijnstilling! (Badass zuster dat ik heb!) De gynaecoloog kwam tot slot en zei hetzelfde alleen de MBO die zij heeft gedaan was gelukt! WHOOP WHOOP! Resultaten waren terug en vervolgens was de keizersnee van de baan.

In de anderhalf uur die toen volgde heb ik (correctie hebben WIJ) bij ieder wee A-KLANKEN gemaakt! (Beste tip ever). Mijn zus en vooral mijn man was zo enorm toegewijd door mij te coachen en zo heb ik er 5 á 6 centimeter bij ge-aahhhht.. Ik voelde heel gauw dat het persweeën werden en mocht nog ff op de PO-stoel. Nou ik kan je vertellen dat ik toen al zo 4 uur met mijn beentjes op en af in de lucht lag.

Ik moest weer gaan liggen en ik had toen volledige ontsluiting woohoo! Ik heb gelachen van blijdschap en opluchting. De verloskundige maakte toen een fijne beslissing ik mocht gaan persen. Ze zei: Of wij gaan nog hannesen met een staafje en een MBO doen.. OF je gaat persen en dan kan het kindje er binnen 20 min zijn. Wij gingen voor het laatste.. OJah en toen was ons kindje daar.. Ik heb dr zelf aangepakt en ik was zo aan het genieten dat mijn zus opgewonden roep wat is HET!! Ikke hahahha het is een MEISJE!! Ik zei het je toch een MEISJE!!

We moesten nog een nachtje blijven en mochten de volgende dag weg. Ik zal nog schrijven over mijn post-partum periode hoewel ik er nog midden in zit kan al wel tips en tricks delen.
Moraal van het verhaal..

Hieronder mijn belangrijkste punten samengevat wie weet heb je er iets aan.
# Own your pregnancy! Ofwel wees de regisseur van je eigen zwangerschap en je bevalling. Laat los wanneer je los moet laten. WANT het is jou lichaam, jou kind en jou vagina. Wees niet bang om naar je intuïtie te luisteren en hiernaar te handelen.

# Schaf of leen een geboorteTense aan! Dit is een apparaatje wat met stroomstootjes de pijnprikkel naar je hersenen onderbreekt.. Ik zou zeggen doen dit was echt mijn redding. Je roept niet gelijk om pijnstilling en wordt niet gelijk een medisch geval. Bij been weeën schijnt het niet echt te werken.

# Blijf ademen en maak A-klanken! Laat ze maar denken! Open je mond want een open mond is een open kanaal onderin. Doe wat je doen moet en laat je AAPIE het doen. Het zorgt voor een snellere ontsluiting. Go for it!

# Het gaat om jou en je kind je moet helemaal niks (alleen ademen 😉 ) Zorg dat je fijne mensen om je heen hebt en deze goed instrueert wat je tijdens je bevalling wilt. Mijn zus was er voor mij en was mijn bewaakster en de woordvoerdster en mijn verzorgster met een natte lap. Ik merkte dat ik het op dat moment wel zou kunnen maar ik wilde niet dat mijn cortisol (stresshormoon) zou stijgen. Het moest flowen! Mijn absoulute focus!

# Geniet vooral van het moment. Wees in het moment.. Doe wat je doen moet. Iedere wee is er eentje dichterbij om je kindje te ontvangen.

Mijn mantra die ik tijdens mijn bevalling herhaalde
Ik ben een geboortesjamaan
Ik vertrouwen op haar innerlijke kracht en wijsheid..

Tot Slot
Ik ben echt reuze enthousiast over het delen van mijn verhaal. Wanneer je in verwachting bent vallen mensen je ‘lastig’ met de meeste horrorverhalen en dit terwijl er ook ONTZETTEND VEEL positieve verhalen zijn.

Lieve vrouwen blijf alsjeblieft je verhaal delen! Wat voor bevalling je hebt gehad. Delen is Helen. Je kunt er een ander mee inspireren en/of ondersteunen. Ik vond het fantastisch heb nauwelijks pijn gevoeld en ik moest zo hard lachen toen mijn zus zei: Vergelijk het met een grapfruit door je neus te persen. Ach je bent het gauw weer vergeten en dit klopt!
Besef dat bevallen ontzettend mooi en fijn is of kan zijn. Ik besef ook dat er soms medische complicaties kunnen zijn en dat het niet altijd rooskleurig is. Nogmaals delen is helen! 

Ik brei er een einde aan. Bedankt voor het lezen!

Hopelijk heb je er iets aan. Iedere vrouw doet het goed.
Uiteindelijk mogen we allemaal een mooi kind ter wereld brengen.
Wij hebben allemaal dezelfde taak en dit is wat ons verbind als vrouw, mens en moeder. In the end iedereen doet maar wat. 

Sta je op het punt om te poppen..
Lieve vrouw een hele mooie bevallingsreis!
<3 Liefs Michelle D

Eerste nacht met Laila. Ik heb weleens gelezen maak foto’s van je nachtelijke avonturen. Ze zijn maar zo kort klein. Op een gegeven moment vergeet je dat dit gebeurd is.

Michelle Doet

Michelle Donkersloot