2 JAAR GELEDEN schreef ik dit over mijn miskraam.



Beetje spannend afgelopen 13 weken maar helaas niet zwanger. Ik heb mij wel zo gevoeld. Vandaag toch een doorbraak in mn bloeding.
Na gister in het zee water onder de bijna volle maan veel te hebben losgelaten is het ok.

Ik ga nu in rust stand. Ik rouw dat ik nu geen kindje mag dragen en laat los. Met de volle maan zal ik het leven eren en vieren. Mezelf als heerlijkheid omarmen en koesteren.

Dit is leven. Rauw en eerlijk.
Ik trek mij terug in mijn cocon wat ik ook gemist heb in focus.
Aan alle nieuwe volgers welkom en wat fijn dat je er bent. Dit ben ik ook. Mens/vrouw en moeder. Alles bestaat naast elkaar.
Mijn authentieke ik.


Je bloeding is niet alleen een vitaal signaal van je cyclus, maar ook het moment dat je beseft dat je niet zwanger bent. Miskramen ‘horen’ bij vrouw zijn, hoe verdrietig dit ook is. Het is een taboe om het erover te hebben, maar vele van ons krijgen hiermee te maken. De weg na je miskraam dat je aan het ontzwangeren ben heeft niemand het over. Ik wens dat vrouwen beseffen dat zelfzorg na een miskraam echt een must is!

In mijn geval vermoed ik dat er ipv een zieltje een zielsdeel van mij is geïncarneerd en dat besefte ik al heel gauw waardoor ik er vol voor ben gegaan om mijn leven op orde te krijgen.

Hoe heb jij jou miskraam ervaren? 🌹👇
Wat heb je hierna gedaan?

Mocht je behoefte hebben aan een luisterend oor, tips en tricks neem dan contact met mij op via pb voor een soulsessie. Korte vragen worden altijd beantwoordt! ❤

Schrijf je in voor de inspiratiemail!